રાવજી પટેલ,Ravji Patel

“મારી આંખે કંકુના સૂરજ આથમ્યા.

 મારી શગને સંકોરો વીરા.”

# રચના ઃ ૧ ઃ ૨ ઃ ૩ ઃ ૪

____________________________
જન્મ

15-11-1939 – વલ્લભપુરા

અવસાન

10-08-1968

કુટુંબ

પિતા– છોટાલાલ ; પત્ની – હંસા ; પુત્રી – અપેક્ષા

અભ્યાસ

એસ.એસ.સી.

વ્યવસાય

મિલ, છાપાં, લાયબ્રેરી માં નોકરી સાથે લેખન

જીવન ઝરમર 

• બુધ સભા, ‘રે’ મઠના સભ્ય
• જીવનના છેલ્લા બે વર્ષ આણંદ અને અમરગઢની ક્ષયની હોસ્પીટલમાં
• અંગત અને બિનઅંગત સીમાની વચ્ચે રહીને રાવજી લખે છે. કવિ ને લય અને ભાવ અને ભાવલય સહજ છે.
• આસક્તિ અને શારીરિક અશક્તિની વચ્ચે ક્ષણે ક્ષણે વહેરાતો આ જીવ લયથી મૂંગી ટેકરીઓને મુખરિત કરે છે.
• રઘુવીર ચૌધરીના શબ્દોમાં ‘દગ્ધ કૃષિ કવિ’
• કવિતામાં નગર જીવનના ઉધાર પાસાં અને કૃષિજીવનનું સમન્વય

કૃતિઓ

• કવિતા– અંગત, કણસતી વ્યાથાનો કવિ
• નવલકથા – અશ્રુઘર, ઝંઝા (કલ્પના મિશ્રિત આત્મકથા) ,  વૃત્તિ
• નવલિકા – વૃત્તિ અને વાર્તા
• નાટક– રાખ પણ બોલે છે
• પત્રો – રાવજી પટેલ( મફત ઓઝા )

સાભાર

• આપણા પ્રતિનિધિ સારસ્વતો – રમેશ શુક્લ – પ્રવિણ પ્રકાશન
• ગુજરાત ટાઇમ્સ – ન્યુ યોર્ક અને શ્રી. ચીનુ મોદી

વધુ માહિતી

• મિતિક્ષા દ્વારા લેખ
• અભિષેક દ્વારા લેખ
• જગદિશ ક્રીશ્ચિયન દ્વારા લેખ