વીનેશ અંતાણી, Vinesh Antani

“ આ ભાવને જ આપણે વાત્સલ્ય કહીએ છીએ. વાત્સલ્ય શબ્દનો કોઇ ડિક્ષનેરીમાંથી સાચો અર્થ તેને ‘જોવાથી’ મળી શકેશે નહીં. એ શબ્દનો સાચો અર્થ તો વાછરડાને પોતાની જીભથી ચાટી રહેલી ગાયના દ્શ્યમાંથી જ અનુભવી શકાય. ”

# વિકિપિડિયા પર

# એક  રચના વિશે    :      એક વાર્તા 

#  વેબ ગુર્જરી પર ઇન્ટરવ્યુ

–

–

___________________________________________________________________________

જન્મ

• જૂન 27, 1946, નાના વાસ માંડવી( જિ. કચ્છ )
• મૂળ વતન  દુર્ગાપુર તા. માંડવી, જિ. કચ્છ  

કુટુમ્બ

• માતા – ? , પિતા – દિનકરરાય

અભ્યાસ

• નખત્રાણા અને ભુજમાં અભ્યાસ
• ૧૯૬૨ – એસ.એસ.સી.
• ૧૯૬૭ –  ગુજરાતી-હિન્દી સાથે બી.એ- ભુજ
• ૧૯૭૫ – ગુજરાતી-સંસ્કૃત સાથે એમ. એ – ભુજ

વ્યવસાય

• 1970- 75  –  ભુજની કોલેજમાં ગુજરાતીના અધ્યાપક
• 1975 થી – આકાશવાણીમાં કાર્યક્રમ નિયોજક, ડિરેક્ટર પદેથી સ્વૈચ્છિક રાજીનામું.

મુખ્ય રચનાઓ

• નવલકથા – કાફલો, અનુરવ, પલાશવન, નગરવાસી, સૂરજની પાર દરિયો, એકાંતદ્વીપ વગેરે
• વાર્તા – કોરો સારંગ, હોલારવ, તરસના કૂવાનું પ્રતિબિંબ વગેરે

લાક્ષણિકતાઓ

• પ્રયોગશીલ સર્જનો
• કેન્દ્રસ્થ સંવેદન અને આંતરમનની ગહરાઇઓનું સચોટ આલેખન
• પ્રતીક અને કલ્પનની મદદ લઇ  ભાવને ઉપસાવવાનું વલણ
• જગતની અર્થશૂન્યતા અને માનવ વ્યવહારની ક્ષુદ્રતાનું સચોટ નિરૂપણ

સન્માન

• ૧૯૯૩ – ધનજી કાનજી સુવર્ણ ચન્દ્રક
• ક.મા. મુન્શી સુવર્ણ ચન્દ્રક
• ૨૦૦૦  – સાહિત્ય એકેડેમીનો એવોર્ડ