વિપિન પરીખ, Vipin Parikh

“મને મારી ભાષા ગમે છે
કારણ બાને હું બા કહી શકું છું.”

____

“માણસ નામે નબળું પ્રાણી,
એની ઊંઘ એને ઘણી વહાલી !
તમે અચાનક એને ઢંઢોળો તો
ક્રોધથી ગાંડોતૂર થઈ
ક્રોસ ઉપર તમને લટકાવે નહીં તો શું કરે ?
અથવા
હાથમાં જો બંદૂક આવે તો શું તમને જતા કરે ?
તમે તો સર્વજ્ઞાની –
આટલું પણ ન જાણ્યું કે
કાચી ઊંઘમાંથી કોઈને જગાડાય નહીં ?”

“યાદ આવે છે:
પહેલી વાર સ્મશાને ગયો તે પછી
કેટલીય રાત જંપીને સૂઈ ન’તો શક્યો,
પણ હવે તો
મને નનામી બાંધતા પણ આવડી ગઈ છે.”

“સફળ માણસો કવિતા નથી લખતા.’

“રાવણના રાજ્યમાં જીવવાની
મને જડીબુટ્ટી જડી ગઈ છે.
મને રોજ રાતે
રામરાજ્યનાં સ્વપ્નાં આવે છે.”

# રચનાઓ    :   –  1  –    :    –  2  –

______________________________________________________________

જન્મ

• 26, ઓક્ટોબર- 1930, મુંબઈ
• વતન ચીખલી- વલસાડ

અવસાન

• 16, ઓક્ટોબર, 2010 – મુંબઇ

અભ્યાસ

• બી.કોમ , મુંબાઈ યુનિ.

વ્યવસાય

• મુંબાઈમાં વેપાર

રચનાઓ

• ગદ્યકાવ્યો – આશંકા, તલાશ, મારી, તમારી, આપણી વાત – સમગ્ર કવિતા

લાક્ષણિકતાઓ

• કાવ્યોમાં કટાક્ષ અને કરૂણાનો સુભગ સમન્વય; નગરજીવનનાં દોડધામ, ભીડ, પ્રદૂષણ, નિર્મમતા, યાંત્રિકતાનું મર્મલક્ષી ચિત્રણ. સરળ પ્રાકૃતિક જીવન તથા માનવ માનવ વચ્ચેના સંબંધમાં પ્રેમ અને આત્મીયતાની કવિની ઝંખના વ્યક્ત થાય છે.

સાભાર

• ગુજરાતી સાહિત્યકોશ , ભાગ -2
• www.narmad.com