અદના, અનામી, સહનશીલ અને ખમતીધર વ્યક્તિઓ ગુજરાતની સાચી ઓળખ છે.
ઈ-વિદ્યાલય
ગુજરાતી શબ્દકોશ
‘બની આઝાદ’- ઈબુક
ગુજરાતી લેખિનીમાં સ્વૈરવિહાર
હોબી વિશ્વ
ગુજરાતી ભાષાને નવલું નજરાણું
વાચકોના પ્રતિભાવ
 | Vijay on કાન્તિ ભટ્ટ, Kanti Bhatt |
 | Kashyap Mehta on હેમચંદ્ર સૂરિ, Hemchndrasuri |
 | gohilramesh on નરસિંહ મહેતા |
 | gitaben chaudhari,Na… on સુંદરમ્, Sundaram |
 | Parth kasodariya on નરસિંહ મહેતા |
 | નરેશ ચૌહાણ પાલનપુર on મુસાફિર પાલનપૂરી , Musafir… |
 | Amit. G. Dave on ઝવેરચંદ મેઘાણી, Jhaverchand… |
 | Lateef Patel on મોહમ્મદ માંકડ,Mohammad Mankad |
 | Ramde on ઝવેરચંદ મેઘાણી, Jhaverchand… |
જાની સાહેબ, મુ. નરેન્દ્રભાઈ મારા સબંધી થાય અને એમને બે ત્રણવાર મળ્યો છું. ધનંજયભાઈ અને બીજા ભાઈ ચેતનભાઈ જે બેંકમાં હતા તે ધંધામાં જોડાઈ ગયા અને તે મારા સાઢુંભાઈનાં બનેવી થાય. નરેન્દ્રભાઈનો સ્વભાવ આકરો હતો(મોટા ભાગના અનાવીલોમાં આ ગુણ હોય છે). એમના એક મિત્ર ડો.નાગવાડિયા જેવા માણસ તો જેને એક વ્હેત ઉચો માનવી કહો એવા હતા. છેલ્લે જયારે હું નરેન્દ્રભાઈને મળ્યો ત્યારે નાગરવાડીયા સાહેબ એમને ઘરે બેઠા હતા. નાગરવાડીયા પોતાની કારમાં પેશન્ટને ઘરે પોતાની કારમાંજઈને તપાસવાના પાંચ રૂપિયા લેતા(૧૯૬૫-૭૦). પણ જો પેશન્ટ સીરીયસ નહિ હોય તો બોલાવાનારની ધૂળ કાઢી નાખતા. એકદમ ગાંધીવાડી. કાયમ ખાદીના સફેદ કપડા પહેરતા. એમના સસરા ઘીવાલા સુરતના મેયર હતા. પેશન્ટને ત્યાં જાય ત્યારે કારમાં એમના પત્ની લંચ લઈને સાથે જાય અને રસ્તે ખવડાવે. દવાખાનામાં પાંચથી છ કમ્પાઉન્ડરો કામ કરે. બંને બાજુએ એક એક પેશન્ટ બેસે…એકને ઇન્જેક્શન આપે અને બીજાને તપાસે એટલી બધી ગરદી થતી. રાતે નવ/દસ વાગે એમનો છુટકારો થતો. પરંતુ કાયમ શાંત અને હસતા. મારી પાસે વધુ વિગત નથી કે મળે એમ નથી નહિ તો તમને આપતે. ખરેખર એ એક અદભુત ડોક્ટર મહાત્મા હતા. એમનું નીદાન પણ ૧૦૦% સાચું જ નીકળતું.
Pingback: મળવા જેવા માણસ | ગુજરાતી પ્રતિભા પરિચય