ભોળાનાથ સારાભાઈ, Bholanath Sarabhai

– અર્વાચીન ભક્તિ કવિતાના પુરોગામી

– સુધારક યુગના પ્રખર સાહિત્યકાર

__________________________________________________________

જન્મ

• 22- જુલાઇ, 1823 , વડોદરા
• વતન – અમદાવાદ

અવસાન

• 11- મે, 1886 , અમદાવાદ

કુટુમ્બ

•  પુત્ર – કૃષ્ણરાવ

અભ્યાસ

• પિતા પાસે ફારસીનો;એક શાસ્ત્રી પાસે સંસ્કૃતનો અને એક યુરોપિયન ગૃહસ્થ પાસે અંગ્રેજીનો 
• સરકારી મુનસફની પરીક્ષા

વ્યવસાય

• 1844થી – અમદાવાદ,કપડવંજ,ઉમરેઠ,ખેડામાં મુનસફ તરીકે

જીવનઝરમર

• 1871 – અમદાવાદમાં પ્રાર્થનાસમાજની સ્થાપના કરી.

રચનાઓ

• કવિતા –  ઈશ્વરપ્રાર્થનામાળા ભાગ 1,2 ,  દિંડી અને અભંગ, મંગલસ્તોત્ર, મિતાક્ષરાના ઋણાનુદાન
• ધાર્મિક  –   સત્યવિવેક
• અનુવાદ –  ગાયત્રી મંત્ર , ધર્મ વિવેચન (મરાઠીમાંથી)
• જીવનચરિત્ર – એમની રોજનીશી ઉપરથી એમના પુત્ર કૃષ્ણરાવે જીવનચરિત્ર લખ્યું, પિતા સારાભાઈ બાપાભાઈનું જીવનચરિત્ર (અપ્રગટ) 

લાક્ષણિકતાઓ

• દલપતશૈલી અને સંસ્કૃતરીતિ વચ્ચેની કડી અપનાવીને તેમણે રચનાઓ કરી.
• બ્રાહ્મોસમાજ-પ્રાર્થનાસમાજના તત્વજ્ઞાનની સીધી અસર ઉપરાંત ખ્રિસ્તી પ્રાર્થનાઓની પણ અસરો તેમનાં લખાણો પર છે.
• મરાઠી છંદોનો વિનિયોગ તેમણે પોતાનાં ભજનોમાં કર્યો છે.
• એમનાં ભજનોની ભાષા પ્રૌઢ પણ ભારેખમ સંસ્કૃત શબ્દોના અતિરેક વિનાની.
• ઈશ્વરની ઉપાસના એ મુખ્ય સૂર.
• તેમનાં પદો સંગીતની કોઈને કોઈ લઢણોમાં અને સંસ્કૃત સ્તોત્રોની ઢબે રચાયાં છે.